Αποχαιρετιστήριο του Συλλόγου Γεωπόνων Πρέβεζας στον Βύρωνα Καμαράδο.

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΣΤΟΝ ΒΥΡΩΝΑ ΚΑΜΑΡΑΔΟ 

 

Ο σύλλογος Γεωπόνων Πρέβεζας αποχαιρετά σήμερα με οδύνη τον Βύρωνα Καμαράδο, έναν αγαπητό σε όλους και εξαιρετικό πραγματικά συνάδελφο, ο οποίος μας αφήνει πολύ πρόωρα. 

Θυμόμαστε τον Βύρωνα από την εποχή των φοιτητικών χρόνων, της Άνω Πόλης, των μαθημάτων, αλλά και των αμφιθεάτρων της εποχής, της Γεωπονικής Σχολής της Θεσσαλονίκης. Μπορούσες να συμφωνείς ή να διαφωνείς μαζί του αλλά πάντα ο ήρεμος λόγος του, το χιούμορ του και το χαμόγελό του σε έκανε να τον νοιώθεις δικό σου άνθρωπο και φίλο. 

Αργότερα οι επαγγελματικές αναζητήσεις με τις καλλιέργειες ανθοκομικών και κηπευτικών, κάτι στο οποίο πίστεψε και το έκανε με αγάπη, κάνοντας πράξη το ότι ο γεωπόνος πρώτα πρέπει να γνωρίζει την παραγωγή και τις δυσκολίες της. Συνέδεσε λοιπόν το όνομά του και με την πρακτική βοήθεια την οποία πρόσφερε ακούραστα σε πολλούς παραγωγούς της Πρέβεζας. 

Αλλά και ως δημόσιος λειτουργός ο Βύρωνας, από την θέση της Υπηρεσίας του, πάντα βοηθούσε πραγματικά κάθε παραγωγό, προσπαθώντας να εφαρμόσει την ουσία, γνωρίζοντας εκ των έσω τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι παραγωγοί και στα οποία επέμενε να δοθούν οι λύσεις. 

Ο Βύρωνας αγάπησε πολύ την Πρέβεζα, παρ' ότι δεν μεγάλωσε εδώ, και ήταν πάντα παρών σε όλα τα μεγάλα και μικρότερα κοινωνικά ή άλλα θέματα που απασχολούσαν την Πόλη. Και ήθελε πάντα να συμβάλλει στη λύση τους με την άποψή του. 

Εκείνο όμως που χαρακτήριζε κυρίως το Βύρωνα ήταν η δοτικότητά του και η πραγματική αγάπη του για τον συνάνθρωπο. Και αυτό πάντα το έκανε όχι με λόγια αλλά με τις πράξεις του, επιλέγοντας να δώσει ζωή σε συνανθρώπους μας με τη φυγή του, γνωρίζοντας ότι η ζωή που τόσο αγάπησε, είναι ένα ανεκτίμητο δώρο.

 Θερμά συλλυπητήρια στη Μίνα και στη μικρή του κόρη την Κατερίνα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Πρεβεζάνικης γης που θα τον σκεπάσει.