Νεότερα δεδομένα στην αντιμετώπιση του Tuta absoluta με βάση την αξιολόγηση αποτελεσματικότητας εντομοκτόνων.

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τα νεότερα δεδομένα σχετικά με την αποτελεσματικότητα των εντομοκτόνων στην καταπολέμηση του Tuta absoluta, δημοσιεύεται στο τεύχος Φεβρουαρίου του περιοδικού "Γεωργία-Κτηνοτροφία" που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες στα περίπτερα. Το άρθρο υπογράφεται από τους Εμμανουήλ Ροδιτάκη, Εμμανουήλ Βασάκη, Μαριάννα Σταυρακάκη και Κωνσταντίνο Σίμογλου και αξιολογεί την αποτελεσματικότητα δεκατριών (13) εντομοκτόνων, με και χωρίς έγκριση, στην καταπολέμηση του υπ' αριθμόν ένα εντομολογικού εχθρού της τομάτας, αυτή τη στιγμή.
Εξετάστηκαν έξι (6) πληθυσμοί του εντόμου από Κρήτη, Δράμα και Πρέβεζα και αξιολογήθηκε η αποτελεσματικότητα των εντομοκτόνων στους πληθυσμούς αυτούς σε σύγκριση με "πληθυσμό αναφοράς" ο οποίος διατηρείται στο Εργαστήριο Εντομολογίας του ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ στην Κρήτη από το 2010.
Με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας τα εντομοκτόνα κατατάχτηκαν σε τρείς μεγάλες κατηγορίες:
Α) Εντομοκτόνα με υψηλή αποτελεσματικότητα. Στην κατηγορία αυτή κατατάχτηκαν τα εντομοκτόνα abamectin, emamectin benzoate και spinosad καθώς και το μίγμα chlorantraniliprole+abamectin, δηλαδή ουσιαστικά εντομοκτόνα της ομάδας των αβερμεκτινών και των σπινοσινών.
Β) Εντομοκτόνα με ενδείξεις ανάπτυξης ανθεκτικότητας. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα εντομοκτόνα chlorantraniliprole, indoxacarb, metaflumizone και το μίγμα chlorantraniliprole+λ-cyhalothrin, δηλαδή εντομοκτόνα από τις ομάδες των διαμιδίων, των οξαδιαζινών και των ημικαρβαζονών.
Γ) Εντομοκτόνα με χαμηλή-μεσαία αποτελεσματικότητα. Στην κατηγορία αυτή κατατάχτηκαν το φυσικό πύρεθρο, το methomyl, το μίγμα deltamethrin+thiacloprid καθώς και τα methoxyfenozide και lufenuron. Τα δύο τελευταία δεν έχουν έγκριση για την Tuta absoluta.
Με βάση τα παραπάνω οι συγγραφείς του άρθρου καταλήγουν στις παρακάτω συνοπτικές οδηγίες διαχείρισης της ανθεκτικότητας:

• Από τις βασικότερες παραμέτρους για την αντιμετώπιση του Tuta absoluta είναι η εφαρμογή αρχών ολοκληρωμένης διαχείρισης ώστε να ελεγχθεί ο πληθυσμός του εχθρού χωρίς ή με ελαχιστοποίηση της χρήσης εντομοκτόνων.
• Το πλήθος των εφαρμογών ανά καλλιεργητική περίοδο για όλα τα σκευάσματα δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το αναγραφόμενο στην ετικέτα.
• Οι εναλλαγές των ομάδων δράσης σε ένα πρόγραμμα διαχείρισης της ανθεκτικότητας πρέπει να ακολουθούν τις οδηγίες κατά IRAC (4,17) και αυτό απαιτεί βασικές αλλά εξειδικευμένες γνώσεις φαρμακολογίας από τους εμπλεκόμενους.
• Στα ανωτέρω προγράμματα εναλλαγής εντομοκτόνων οι Οξαδιαζίνες δεν θα πρέπει να εναλλάσσονται με Ημικαρβαζόνες, λόγω ενδείξεων διασταυρωτής ανθεκτικότητας.
• Σκευάσματα με πολύ υψηλή αποτελεσματικότητα (Αβερμεκτίνες και Σπινοσίνες) θα πρέπει να προστατεύονται με βάση τους παραπάνω κανόνες και να μην χρησιμοποιούνται υπερβολικά, διότι η τακτική αυτή οδηγεί νομοτελειακά στην ανάπτυξη ανθεκτικότητας και στη μείωση της αποτελεσματικότητάς τους.
• Για τα εντομοκτόνα με υποψίες ανάπτυξης ανθεκτικότητας (π.χ. Διαμίδια), θα πρέπει μετά την εφαρμογή τους να γίνεται αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της επέμβασης, ειδικά μετά από επαναλαμβανόμενη χρήση. Αν διαπιστωθεί πρόβλημα θα πρέπει να γίνεται άμεσα διορθωτική επέμβαση για να ελεγχθεί ο πληθυσμός.
• Η υπερδοσολόγηση δεν διορθώνει το πρόβλημα της ανθεκτικότητας, αντίθετα το επιτείνει. Επίσης, είναι μια παράτυπη ενέργεια, ενέχει κίνδυνο πρόκλησης υπολειμμάτων στα τρόφιμα, επιβαρύνει το περιβάλλον, θέτει σε κίνδυνο τους εργαζόμενους στην καλλιέργεια και αυξάνει το κόστος παραγωγής.
• Οι φυσικές πυρεθρίνες και τα πυρεθρινοειδή δεν είναι αποτελεσματικά εντομοκτόνα για τον έλεγχο του Tuta absoluta, παρά το ότι ορισμένα σκευάσματά τους έχουν έγκριση.
• Η εφαρμογή σκευασμάτων με έγκριση για άλλους εχθρούς δεν θα επιφέρει θετικό αποτέλεσμα στον έλεγχο του Tuta absoluta. Κάποια εντομοκτόνα έδειξαν ενθαρρυντικά αποτελέσματα, όμως τα στοιχεία δεν επαρκούν και προς το παρόν δεν υποστηρίζουν τη χρήση τους. 
• Η εφαρμογή "παράνομα εισαγόμενων" σκευασμάτων, εκτός του ότι είναι μία έκνομη πράξη, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στο περιβάλλον, στους εργαζόμενους και στους καταναλωτές, καθώς η σύνθεση του σκευάσματος δεν είναι γνωστή και εγγυημένη.
• Η μείωση του κόστους παραγωγής και η αύξηση της ποιότητας και της ποσότητας του παραγόμενου προϊόντος μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την ορθή συμβουλευτική και βέλτιστη σχεδίαση παραμέτρων της καλλιέργειας από έμπειρους και αξιόπιστους γεωπόνους.

(Ολόκληρο το άρθρο με τα πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα, μπορείτε να το διαβάσετε στο τεύχος Φεβρουαρίου του περιοδικού "Γεωργία-Κτηνοτροφία" που κυκλοφορεί).