Το ασφαλιστικό των αγροτών με αριθμούς.

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να δείτε τον πίνακα σε μεγέθυνση

Στον απόηχο της μεγάλης χθεσινής απεργίας προσπαθούμε σήμερα να παρουσιάσουμε με αριθμούς το Ασφαλιστικό των αγροτών σύμφωνα με το ισχύον σύστημα και σύμφωνα με την πρόταση της κυβέρνησης. Οι πίνακες και το σχετικό κείμενο είναι απόσπασμα από άρθρο του τελευταίου φύλλου της εφημερίδας Agrenda:
 
Η κυβερνητική πρόταση για το ασφαλιστικό θέτει σε πραγµατικό κίνδυνο τις λίγες εναποµείνασες βιώσιµες αγροτικές εκµεταλλεύσεις, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι θα επαναφέρει στη ζωή ή τέλος πάντων θα κρατήσει στο παιχνίδι, µια πλειάδα ασύντακτων µονάδων, η δυνατότητα αυτόνοµης επιβίωσης των οποίων έχει χαθεί προ πολλού.
 Το ρίσκο που αναλαµβάνουν οι σηµερινοί κυβερνώντες απέναντι στην ιστορία είναι τραγικό. Το τεράστιο βάρος που µεταφέρει στις αγροτικές επιχειρήσεις (βλέπε Πίνακα 2) η προωθούµενη ρύθµιση για το ασφαλιστικό, είναι τέτοιο που απειλεί να συµπαρασύρει στη χρεοκοπία ακόµα και τις πλέον ανθεκτικές εξ αυτών, δηλαδή τις µόνες που διέθεταν µέχρι σήµερα ανταγωνιστικό πλεονέκτηµα, για να αντεπεξέλθουν στις αυξηµένες απαιτήσεις της διεθνούς αγοράς.

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να δείτε τον πίνακα σε μεγέθυνση

 Ας πάρουμε για πάράδειγμα έναν αγρότη με ετήσιο φορολογητέο εισόδημα 40.000 €. Με το νέο ασφαλιστικό, οι εισφορές για ασφάλιση, περίθαλψη και Αγροτική Εστία, θα διαµορφωθούν στις 10.890 ευρώ (20% επί φορολογητέου, µετά το 2019) πράγµα που σηµαίνει ότι από το εναποµείναν (29.110 ευρώ) θα πρέπει να αφαιρεθεί φόρος 26%, δηλαδή 7.569 ευρώ, τουτέστιν θα του µείνουν 21.541 ευρώ.  
 Είναι βέβαιο πως ο λογαριασµός του υπό συζήτηση ασφαλιστικού δεν βγαίνει.Και δεν βγαίνει, γιατί ξαφνικά και αναπάντεχα, εκεί που το κράτος επιδοτούσε κατά τα 2/3 τον προϋπολογισµό του ΟΓΑ, έρχεται και µε µια κίνηση, επιχειρεί να µεταφέρει όλο το βάρος στους ασφαλισµένους. Και επειδή από τους οριακά κινούµενους δεν έχει να λαµβάνει (ουκ αν λάβεις παρά του µη έχοντος), επιλέγει να µεταφέρει το βάρος στους λίγους εναποµείναντες ως σήµερα βιώσιµους. Μ’ αυτό τον τρόπο συµπαρασύρει στη χρεοκοπία ό,τι απέµεινε, υποθηκεύοντας στην κυριολεξία την τελευταία ικµάδα της εγχώριας παραγωγής, ενδεχοµένως και την τελευταία δυνατότητα ανάταξης της οικονοµίας. Σηµειωτέον ότι το 20% των εκµεταλλεύσεων, εκτός από το 80% των ενισχύσεων που εισπράττει (για να ανταπεξέρχεται), είναι αυτό που παράγει και το 80% της πραγµατικής αξίας των προϊόντων. 
  Είναι αυτό το 20% των αγροτών που θα µπορούσε, υπό προϋποθέσεις πάντα, να πάρει στις πλάτες του την ανασυγκρότηση της γεωργίας να ενσωµατωθεί το νέο και καλά καταρτισµένο έµψυχο δυναµικό που προτίθεται να ενταχθεί επαγγελµατικά στον κλάδο, να βρει πρόσβαση στους κοινοτικούς πόρους που διατίθενται για την αναδιάρθρωση της ελληνικής γεωργίας, να αξιοποιήσει το νέο περιβάλλον ενίσχυσης της επιχειρηµατικότητας που ευαγγελίζονται οι θιασώτες του νέου παραγωγικού µοντέλου ανάπτυξης. 
 Το κακό που πάει να γίνει είναι µεγάλο. Ακόµη κι αν η δύναµη των τρακτέρ δεν απαιτούσε µε ένταση την αλλαγή πορείας, όφειλαν, οι ίδιοι οι φέροντες την πολιτική ευθύνη αυτών των αποφάσεων, να επανεξετάσουν τις επιλογές τους. 
 Πολλω µάλλον που όλοι γνωρίζουν πως η κατάσταση της ελληνικής γεωργίας, εδώ και χρόνια, δεν είναι ρόδινη. Γιατί ουδέποτε αντιµετωπίστηκαν µε µακρόπνοο σχεδιασµό τα µεγάλα διαρθρωτικά προβλήµατα (µικρός κλήρος, ακριβή γη, απουσία συνεργατισµού), δεν αξιοποιήθηκαν, αντίθετα κατασπαταλήθηκαν οι διαθέσιµοι κοινοτικοί πόροι, καλλιεργήθηκε ο εφησυχασµός των συντελεστών και… διέλυσαν τα χωριά. 
 Αυτό το ασφαλιστικό, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στους αγρότες δεν µπορεί και δεν πρέπει να περάσει, µε καµιά παραχώρηση στο δεύτερο µεγάλο ζήτηµα που τίθεται, και είναι το φορολογικό.
 Είναι σαφές και το βλέπουµε αυτές τις µέρες ότι η κυβέρνηση επιχειρεί µε «ντρίπλες» ή στην καλύτερη περίπτωση µικροπαραχωρήσεις και παρατάσεις στο φορολογικό, να περάσει από τα… µπλόκα και τη Βουλή το µεγάλο βάρος που επιφέρει, τουλάχιστον µε τη σηµερινή του µορφή, το υπό εξέταση ασφαλιστικό. Θα ήταν λάθος, ακόµα και η συζήτηση σ’ αυτή τη βάση. Όπως κανένα από τα µεγάλα ζητήµατα της κοινωνικής ασφάλισης δεν αντιµετωπίστηκε εκ βάθρων και µε µια κίνηση, έτσι και η εξυγίανση στο καθεστώς ασφάλισης θα πρέπει να πάρει το χρόνο της. Σε θετική κατεύθυνση, µε καλή διάθεση και φυσικά µε βαθιά µελέτη και διάλογο.