Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου "δικαιώνει" την υποχρεωτική εκρίζωση δέντρων λόγω Xylella.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να υποχρεώσει τα κράτη-μέλη να εκριζώσουν όλα τα δέντρα που ενδέχεται να έχουν μολυνθεί από το βακτήριο Xylella fastidiosa καθώς και άλλα που δεν έχουν προσβληθεί σε απόσταση 100 μέτρων για προληπτικούς λόγους, ανακοίνωσε την Πέμπτη 9 Ιουνίου το Ευρωπαϊκό δικαστήριο. Με μοναδικό σκοπό την πρόληψη της εξάπλωσης του βακτηρίου Xylella fastidiosa, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ανακοίνωσε πως η Επιτροπή, μπορεί να υποχρεώσει όλα τα κράτη-μέλη της να ξεριζώσουν τα δέντρα που έχουν μολυνθεί καθώς και άλλα που δεν έχουν μολυνθεί αλλά βρίσκονται σε απόσταση 100 μέτρων από αυτά για προληπτικούς λόγους.
 Το 2015, η Επιτροπή εξέδωσε απόφαση με την οποία επέβαλε στα κράτη μέλη την υποχρέωση να προβαίνουν στην άμεση κοπή των φυτών-ξενιστών του βακτηρίου Xylella, ανεξαρτήτως της κατάστασης της υγείας τους, σε ακτίνα 100 μέτρων γύρω από τα μολυσμένα από το βακτήριο αυτό φυτά. Η ίδια η απόφαση αυτή δεν προβλέπει κάποιο καθεστώς αποζημίωσης. Με την  απόφασή του, που εκδόθηκε στο πλαίσιο της ταχείας διαδικασίας, το Δικαστήριο επιβεβαιώνει το κύρος της απόφασης της Επιτροπής υπό το πρίσμα της οδηγίας 2000/29/ΕΚ ερμηνευόμενης βάσει των αρχών της πρόληψης και της αναλογικότητας. 
Τα επιστημονικά δεδομένα επεσήμαναν επίσης ότι η εξάπλωση του Xylella εξαρτάται κατ’ ουσίαν από ορισμένα τζιτζικάκια των οποίων το βεληνεκές πτήσεως δεν υπερβαίνει, κατά μέσον όρο, τα 100 μέτρα και ότι τα προσφάτως μολυσμένα φυτά είναι πιθανό να μην παρουσιάζουν συμπτώματα. Λαμβανομένων υπόψη αυτών των επιστημονικών δεδομένων, η υποχρέωση κοπής των φυτών-ξενιστών που βρίσκονται σε ακτίνα 100 μέτρων γύρω από ένα μολυσμένο φυτό φαίνεται ενδεδειγμένο και αναγκαίο μέτρο προκειμένου να αποτραπεί η εξάπλωση του βακτηρίου. 
Τέλος, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι το γεγονός και μόνον ότι ούτε η οδηγία ούτε η απόφαση της Επιτροπής δεν περιλαμβάνει κάποιο καθεστώς αποζημίωσης των ιδιοκτητών ελαιόδεντρων που εκριζώνονται δεν σημαίνει ότι ένα τέτοιο δικαίωμα αποκλείεται. Ο σεβασμός του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούσε, όντως, υπό ορισμένες περιστάσεις, να απαιτεί την καταβολή «δίκαιης αποζημίωσης». Η απόφαση της Επιτροπής δεν μπορεί, επομένως, να θεωρηθεί άκυρη εκ του λόγου αυτού.