Αφού μάθαμε να τρώμε κρέας αλόγου ας πιούμε και γάλα!

Όχι αυτή τη φορά δεν πρόκειται για διατροφικό “σκάνδαλο” νοθείας γάλακτος. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως μπορεί το κρέας του αλόγου να μην συστήθηκε με τον καλύτερο τρόπο στο αγοραστικό κοινό αλλά το γάλα της γαϊδούρας έχει δεχτεί εδώ και χρόνια την περιποίηση του μάρκετινγκ και έχει πείσει τους καταναλωτές για τη διατροφική του αξία (ενίοτε και για τις υποτιθέμενες θαυματουργές του ιδιότητες). 
 Έτσι εδώ και χρόνια υπήρχε ένα σταθερό ενδιαφέρον από μερίδα των κτηνοτρόφων για τις δυνατότητες παραγωγής γάλακτος γαϊδούρας, οι οποίοι βέβαια προσδοκούσαν και στις ανώτερες τιμές που διαφημίζεται ότι απολαμβάνει αυτό το γάλα. 
 Πριν λίγες μέρες εξάλλου δημοσιεύτηκε και ισχύει η 314/15074/2014 Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ 363/Β'/17-2-2014) που ρυθμίζει τα της παραγωγής και διάθεσης στην αγορά του γάλακτος των ιπποειδών γενικότερα, δηλαδή πρακτικά της γαϊδούρας και της φορβάδας. Δεν θα μπούμε σε τεχνικές λεπτομέρειες τις οποίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν (και πρέπει) να διαβάσουν αναλυτικά στην εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία. 
 Ας πούμε σε αυτό το σημείο ότι δεν προβλέπεται κάποια επιδότηση ειδικά για το γάλα ιπποειδών, ισχύει ό,τι και για τις υπόλοιπες κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις. 
Οι παραγωγοί που ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με την εκτροφή ιπποειδών για το σκοπό αυτό θα πρέπει να εγγραφούν σε ειδικό μητρώο που θα τηρείται στις Διευθύνσεις Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής των Περιφερειακών Ενοτήτων (Τμ. Κτηνιατρικής) και φυσικά η μονάδα θα πρέπει να πληροί τις απαιτήσεις της νομοθεσίας και να έχει την απαραίτητη άδεια εγκατάστασης. 
 Πρακτικά για το γάλα των ιπποειδών ισχύει ό,τι και για τα υπόλοιπα γάλατα από πλευράς υγιεινής και διάθεσης (παστερίωση, ψύξη κλπ) ενώ η σήμανση που προβλέπεται από τη νομοθεσία είναι “Γάλα όνου” ή “Γάλα γαϊδούρας” ή “Γαϊδουρίσιο γάλα” και “Γάλα φορβάδας” για το γάλα αλόγου. Έτσι είναι σαφές ότι για να προχωρήσει η υπόθεση του γάλακτος αυτού θα πρέπει να υπάρξει ενδιαφέρον είτε από τις γαλακτοβιομηχανίες που ήδη λειτουργούν και πληρούν τα κριτήρια της νομοθεσίας είτε από ενδιαφερόμενους (ομάδες παραγωγών θα ήταν μια καλή λύση) που θα επενδύσουν στην επεξεργασία, τυποποίηση και διάθεση στην αγορά του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων. 
 Για άλλη μια φορά λοιπόν ερχόμαστε να διαπιστώσουμε το αυτονόητο, ότι δεν μπορεί κάποιοι μεμονωμένοι παραγωγοί να ασχοληθούν με το γάλα ιπποειδών ως απάντηση στα οικονομικά τους προβλήματα καθώς χρειάζεται να εξασφαλισθεί η διάθεση του γάλακτος και των προϊόντων του στην αγορά.
  Ομολογουμένως υπάρχει μεγάλη “διαφήμιση” για τις υψηλές τιμές του γάλακτος αυτού. Οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούν όμως τη διάθεση του γάλακτος σε ειδικές εφαρμογές υπό αυστηρές προδιαγραφές με ειδικά συμβόλαια και όχι τη διάθεση στην αγορά. 
 Αν το δούμε σε επίπεδο τιμών είναι γεγονός ότι το γάλα αυτό είναι αρκετά ακριβό και είναι λογικό καθώς η γαλακτοπαραγωγή της γαϊδούρας ανέρχεται περίπου σε 1 λίτρο ημερησίως (με 2-3 αρμέγματα) η δε γαλακτική περίοδος διαρκεί περίπου 6 μήνες. Βέβαια συνήθως η παραγωγή συνδυάζεται με βιολογική εκτροφή και εξειδικευμένα “gourmet” προϊόντα που αυξάνουν την τιμή διάθεσης (όχι απαραίτητα και την τιμή παραγωγού) έτσι οι τιμές που ακούγονται δεν αφορούν το “απλό” γάλα. Ακόμα και μεγάλες εταιρείες που διαχειρίζονται 60.000 λίτρα γάλακτος γαϊδούρας το χρόνο, το θεωρούν ειδικό προϊόν μικρής κλίμακας, όπως το βουβαλίσιο γάλα Θα έχει μια θέση στην αγορά αλλά δεν θα είναι ευρείας κατανάλωσης. Ειδικά για τη χώρα μας εν μέσω κρίσης ποια τύχη μπορεί να έχει στην αγορά ένα γάλα που οι τιμές κυμαίνονται μεταξύ 15 και 25 ευρώ το λίτρο και ένα κιλό τυρί που χρειάζεται 25 λίτρα γάλακτος για παραχθεί;